اولین شناور نظامی تمام برقی؛ قسمت دوم

اسکات لیتل فیلد و آنتونی نیکنس دفتر تحقیقات نیروی دریایی

15 فوریه 2005

افق آینده

اولین اعضای نسل جدید شناورهای رزمی تمام برقی توسط دو مقاطعه کار نیروی دریایی آمریکا تولید خواهند شد. اولین آنها ،کشتی جنگی دی.دی.اکس، به وسیله یک سیستم یکپارچه الکتریکی پیشرفته قدرت خواهد گرفت و توسط نورث روپ گرومن (مقاطعه کار اصلی) و رایتئون (مسئول ساخت سلاح ها و تجهیزات الکترونیکی) ساخته خواهد شد. نیروی دریایی قرار است که جزئیات طرح این کشتی را اوایل امسال اعلام کند. برنامه ریزی تحویل اولین نمونه این کشتی برای سال 2011 انجام شده است و قرار است که تا سال 2013 به خدمت وارد شود. نمونه دوم کشتی لجستیک رزمی تی-آ.ک.ئی است که طراحی و ساخت آن توسط فولاد ملی سان دیگو و یکی از شعبه های جنرال دینامیکز انجام شده است. این شناور از یک پیشرانه برگرفته از نمونه های تجاری موجود استفاده می کند و قرار است تا در میانه سال 2005 تحویل داده شود. سیستمهای الکتریکی هر دو کشتی بر اساس تکنولوژی توربو-ژنراتورهای امروزی خواهد بود. یک باسبار نیروی موتورهای الکتریکی معمولی متصل به محورهای کشتی را فراهم می کند.

دریادار جای کوهن ،رییس دفتر تحقیقات نیروی دریایی، برای برنامه "نیروی دریایی آینده" اهمیت گذار از کشتی هایی با پیشرانه الکتریکی به سوی کشتی های تمام برقی را دریافته و بر روی نیازهای علمی و توسعه فنی این پروژه سرمایه گذاری کرده است. با نگاه به آینده ، دریادار کوهن می گوید:" پیشرانه برقی مانند تغییر پیشرانه از بادبان به موتور بخار ،نفت به نیروی هسته ای یا توپ به موشک یک طرح انقلابی است." اما برای اینکه کشتی تمام برقی به واقعیت بپیوندد نیروی دریایی مجبورخواهد بود تا مقدار زیادی بر توسعه  تکنولوژی های جدیدتر در حوزه هایی مانند تولید و پخش نیروی الکتریکی، ذخیره برق، رسانایی و پخش بار و پیشرانه ها تأکید کند.

تصویر3- وصل کن و بازی کن. اندازه سلاح های برقی آینده و حسگرها یک سیستم قدرت یکپارچه را تقاضا می کنند.

پیشرفت در الکترونیک- تحقیقات در حوزه تجهیزات الکترونیک قدرت و کنترل مستقیما برآمده از تعامل بین تجهیزات کلید زنی پیشرفته و ماجولهای قدرت برای کارکردن در ولتاژها بالاتر بود. این تکنولوژی در دسترس است اگرچه باید کار بیشتری صورت بگیرد تا تولیدات کارخانه ها بر اثر توسعه فنی قیمت ، اندازه و وزن کمتری در برداشته باشند. جلوگیری از امواج ضربه قدرت بالا وظیفه بلاکهای الکترونیکی قدرت هستند که کلیدهای قدرت بالا را با تجهیزات کم قیمت، انعطاف پذیر و کنترل کننده های قابل برنامه ریزی ترکیب می کنند. یک نمونه 9 مگاولت آمپر برای آزمایش در اواخر امسال آماده شده و یک نمونه 13 مگا ولت آمپر نیز در حال توسعه می باشد.

سلولهای سوختی دریایی- سلولهای سوختی دریایی (SSFC) ثابت خواهند کرد که یک سلول سوختی ، به همراه یک بهینه ساز سوخت دیزل، می تواند به عنوان یک پیشرانه پیشرفته برای شناورها بکاربرده شود و توربینهای گازی را از دور خارج کند. سلولهای سوخت می توانند قدرت جریان مستقیم را بدون نیاز به موتورهای درون سوز با بازدهی بالاتر از 50 درصد تولید کنند. آنها همچنین آلاینده ای غیر از آب نخواهندداشت و هزینه کمتری نیز دارند. کلید اصلی برای توسعه این سلولهای سوختی یک بهینه ساز است که می تواند هیدروژن/متان را ،همانند یک دستگاه تصفیه گوگرد کاتالیزوری، از سوخت استاندارد نیروی دریایی جداکند. اما به دلیل زمان بالای راه اندازی یک سلول سوختی دمای ،نسبت به سلولهای سوختی دمای پایین، باید عامل سرعت را نیز در نظر گرفت. ممکن است که شتاب برای یک شناور غیرنظامی مسئله چندان مهمی نباشد اما برای یک کشتی جنگی زمان می تواند عاملی برای مرگ یا زندگی باشد.

سلولهای سوختی دریایی

در پیشرانه های ترکیبی که برای کشتی های جنگی تمام برقی آینده متصور می شوند سلولهای سوختی سهمی اساسی در تهیه توان مورد نیازدارند. امروزه، دو نوع سلول سوختی آزمایشی موجود است. اولی از یک غشای تبادل پرتونی (PEM) استفاده می کند و دومی ماجولهای مولتن کربنات هستند. بسته به توسعه در حوزه تجاری، هزینه های تحقیقاتی و نتایج آزمایشی یکی از این دو در نهایت برای شناور آینده نیروی دریایی انتخاب خواهند شد.

توسعه یک سلول سوختی غشای تبادل پرتونی با قدرت 500 کیلووات تا مرحله نهایی توسط US.DOE ادامه پیداخواهد کرد. این پروژه تولید یک مولد سوخت یکپارچه موثر برای تهیه سوخت استاندارد نیروی دریایی به یک سوخت مناسب در سلولهای سوختی را هدف قرارداده است. این مولد سوخت باید شامل یک بهینه ساز با تحمل گوگرد، بستر جذب سطحی گوگرد قابل بازیافت و بسترهای کاتالیستی محافظ باشد. طرح مولد سوخت قبلا کامل شده است و قرار است تا در پایان سال 2004 مورد آزمایش قرار بگیرد. طرح نهایی در یک ماجول مجتمع به همراه چگالی قدرتی سه برابر بیشتر نصب خواهد شد. آزمایش کامل مجموعه قرار است تا در سال بعد دنبال شود. پیش بینی شده است که بهره برداری از سلول سوختی در درجه حرارت 80 درجه سانتیگراد بازدهی در حدود 40 درصد و طول عمر 40000 ساعت به همراه داشته باشد. شرکت SOF Co-EFS قرار است که این مجموعه را با تقسیم هزینه ها با دفتر تحقیقات نیروی دریایی تأمین کند.

تصویر 4- سلول سوختی (PEM) 

مترجم:رضاکیانی موحد 

منبع 

http://www.powermag.com/renewables/synfuel/Roadmap-for-the-all-electric-warship_1044_p2.html

اولین هواپیما با سلولهای سوختی

بوئینگ با ساخت اولین هواپیمای سرنشین دار که توسط سلولهای سوختی هیدروژنی نیرو می گیرد نام خود را در تاریخ هوانوردی ثبت کرد. این هواپیما یک تلاش بین المللی توسط بوئینگ و چند شرکت اتریشی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی، بریتانیایی و آمریکایی است.

بدنه هواپیما در اصل یک گلایدر موتوردار دو نفره با نام دیمونا است که عرض بال آن به 53.5 فوت می رسد. این هواپیما بهینه سازی شده و از جمله یک باتری هایبریدی برای به حرکت درآوردن موتور الکتریکی -که پروانه معمولی هواپیما را به گردش در می آورد- در آن نصب شده است. پیشرانه الکتریکی هواپیما در آمریکا و بر اساس طرح کارخانه UQM Technologies -یکی از پیشگامان عرصه انرژی های جایگزین- ساخته شده است.

در طی 3 آزمایش پروازی -که در ماه های فوریه و مارس در فرودگاهی در جنوب مادرید انجام شد- خلبان آزمایشی به ارتفاع 3300 پایی صعود کرد و با استفاده از ترکیب انرژی تولید شده به وسیله باتری ها و سلول های سوختی هیدروژنی هواپیمایش را به پرواز درآورد. سپس، پس از رسیدن به ارتفاع پیمایش و قطع اتصال باتریها، خلبان با سرعت 62 مایل در ساعت و در حدود 20 دقیقه تنها با سلولهای سوختی به پرواز ادامه داد.

بر اساس اظهارات محققین بوئینگ، تکنولوژی باتریهای PEM می تواند برای به پرواز درآوردن پهپادهای کوچک نیز بکارگرفته شود. برای پروازهای طولانی تر باتریهای سوختی اکسید خشک را می توان به عنوان منبع ثانویه انرژی بکاربرد. بوئینگ در ماه آوریل اعلام کرد که استفاده از سلولهای سوختی به عنوان منبع انرژی اولیه هواپیماهای بزرگ مسافربری رویاپردازی صرف نیست. آنها می گویند که به تحقیقاتشان برای کشف توانایی های سیستم جدید و کشف دیگر روشهای جایگزین مناسب جهت بهبود شرایط زیست محیطی ادامه خواهند داد.

مترجم:رضاکیانی موحد 

منبع: 

http://www.powermag.com/gas/Global-Monitor-June-2008_131_p2.html